خواندن گزارش سرقت ادبی با iThenticate

• سرقت ادبی مستقیم: از تمام یا بخشی از مقاله‌ای دیگر در متن خود استفاده کنید.
• پرداخت هزینه به شخص دیگر: با پرداخت هزینه از کسی بخواهید برایتان مقاله بنویسد؛
• سرقت ادبی از خود: از مقالات قبلی خود بدون رفرنس‌دهی درست استفاده کنید یا یک مقاله را چند بار به چند جا ارائه بدهید؛
• نقل‌قول و بازنویسی بدون ذکر منبع: به‌درستی ارجاع‌دهی و رفرنس‌نویسی را رعایت نکنید؛
• سرقت ادبی از طریق کپی-پیست‌کردن: تدوین یک مقاله با برداشتن بخش‌هایی عینی از مقالات مختلف.

بهترین نرم افزار تشخیص سرقت ادبی کدام است؟

در این بخش می خواهیم به یکی از کامل ترین و بهترین نرم افزارهای تشخیص سرقت ادبی یعنی iThenticate اشاره کنیم. این نرم افزار با دقت بسیار بالایی میزان کپی و یا عدم کپی بودن مطلبی که در اختیار آن قرار می دهید را به شما اعلام می کند. نرم افزار iThenticate بهترین نرم افزاری است که می توانید برای بررسی تشابه مقاله از آن استفاده کنید.

نرم افزار iThenticate چگونه میزان سرقت ادبی یک مطلب را تشخیص می دهد؟

نرم افزار iThenticate  با دسترسی به بیش از 80،000،000 صفحه وب و  150،000،000 محتوای علمی و همچنین 2،000 ناشر Cross Cross دقیق ترین درصد شباهت و همپوشانی متنی را گزارش می دهد.

iThenticate ، مانند سایر نرم افزارهای بررسی سرقت علمی ، قابل نصب بر روی رایانه نیست. برای استفاده از آن باید به سایت وارد شوید و یکی از پلن های آن را خریداری کنید. استفاده از نرم افزار iThenticate تنها بصورت آنلاین امکان پذیر است.

سیاست اصلی تولید کننده نرم افزار iThenticate، ارائه خدمات به ناشران، سازمان ها و دانشگاه ها به صورت اشتراک سازمانی است. بنابراین خریداری اشتراک این نرم افزار بررسی سرقت علمی بصورت تکی بسیار گران است.

• نرم افزارهای رایگان بررسی سرقت ادبی معمولا دیتابیس ضعیفی دارند. بنابراین درصد کشف سرقت علمی پایینی دارند.
• نرم افزار های رایگان بررسی سرقت علمی به فول تکست مجلات و مقالات علمی دسترسی ندارند.
• نرم افزاری های رایگان بررسی سرقت ادبی، فایل مقاله شما را ذخیره سازی می کنند. احتمال سرقت مقاله شما نیز وجود دارد.

به کمک گزارش سرقت ادبی با iThenticate چه چیزی را مشاهده می‌کنند؟

نسخه آزمایشی آی‌تنتیکیت به شما نشان می‌دهد که به عنوان یک کاربر به چه دستاوردهایی در استفاده از آن خواهید رسید. بیشتر نویسندگان با امتحان‌کردن نسخه آزمایشی نرم‌افزار متوجه می‌شوند که یک ژورنال چطور و چگونه اثرشان را بررسی می‌کند و چه گزارشی از جانب آی‌تنتیکیت دریافت می‌نماید.

خروجی اصلی سیستم آی‌تنتیکیت که کاربر آن را می‌بینید، مطابق شکل زیر است:

فهرست شباهت نهایی برای کل متن در بخش بالای تصویر در سمت راست نمایان می‌شود.

در بخش بازبینی متناظر (MATCH OVERVIEW) به کاربر نشان می‌دهد که کدام پایگاه‌های داده را برای دریافت متن سرقت‌شده جست‌وجو کرده و فهرست شباهات و تعداد واژه‌های مشابه موجود در متن و منابع یافته خود را به نمایش می‌گذارد.

در کنار فهرست امتیاز شباهت معیارها و فیلترهایی برای دخیل‌کردن آنها در جست‌وجو وجود دارد که کاربر می‌تواند آنها را استفاده کند یا خیر(برای مثال، می‌توان مشخص کرد که کتاب‌شناسی‌ها یا نقل‌قول‌ها هم مورد جست‌وجو قرار بگیرند یا خیر).

در گزارش سرقت ادبی با iThenticate بخش‌هایی از متن اصلی هم که مشکوک به سرقت ادبی هستند با رنگ و عددگذاری مشخص می‌شوند. باوجود این امکان، می‌توانید سریعا متوجه بخش‌های مشکل‌دار متن‌تان شوید. نسخه‌ای پی‌دی‌اف از گزارش هم بعد از پایان مشخص‌کردن بخش‌های مشکوک نوشته در اختیار کاربر قرار می‌گیرد.

قدرت اصلاح و تغییردادن فایل‌های پی‌دی‌اف اندک است اما برخی از فایل‌ها حاوی لینک‌هایی هستند که شما را به اطلاعات بهتری درخصوص میزان شباهات و گزارش‌های نرم‌افزار می‌رسانند. به‌کمک های‌لایت و مشخص‌شدن بخش‌هایی از متن اصلی که دارای شباهت با متون دیگر است هم امکان مشخص‌شدن جملاتی وجود دارد که مشابه‌شان در منابع مختلف پیدا شده است.

به‌طور خلاصه می‌توان گفت که در گزارش سرقت ادبی با iThenticate موارد زیر مطرح می‌گردد:

• نسخه‌ای های‌لایت‌شده از مقاله؛ بخش‌های های‌لایت‌شده متن خبر از شباهت میان قسمت‌هایی از مقاله با مقالات منتشرشده می‌دهند.
• فهرستی خاص از منابع منتشرشده؛ این منابع براساس درصد شباهت به مقاله رتبه‌بندی می‌شوند.
• شاخص شباهت؛ شاخص شباهت درصد نهایی شباهت میان متن شما و متنی چاپ‌شده است. برای اینکه از بروز شباهت‌های اشتباه جلوگیری به عمل بیاورید‌، یعنی کاری کنید که به اشتباه نرم‌افزار متن شما را به متنی دیگر شبیه اعلام نکند، می‌توانید در جست‌وجوی سرقت ادبی که از سوی آی‌تنتیکیت صورت می‌گیرد، نقل‌قول‌ها و کتاب‌شناسی‌ها را لحاظ نکنید.

چه سطحی از شباهت میان متون، سرقت ادبی به حساب نمی‌آید؟

ژورنال‌های علمی مختلف سطوح گوناگونی را برای پذیرش میزان شباهت مقالات در نظر می‌گیرند. یعنی هر ژورنالی تاب‌آوری مختلفی در مقابل میزان سرقت ادبی از خود نشان می‌دهد. گاهی‌اوقات وجود تعداد شباهات زیاد واژه‌ها و عبارات میان یک متن و متون دیگر چندان مهم نیست اما شباهت‌های استراتژیک و مهمی مانند کپی‌شدن کامل یک بند از متنی دیگر در مقاله می‌تواند به‌شدت مشکل‌ساز باشد.

• وجود جملات و عباراتی که معمولا در یک حیطه علمی و تخصصی استفاده می‌شوند در چندین مقاله محتمل است. چنین شباهت‌هایی مشکل‌ساز نیستند.
• شباهت میان روش تحقیق مقاله‌تان با مقاله‌ای که خودتان قبلا منتشر کرده‌اید از سوی برخی از ژورنال‌ها بلامانع است.

به‌طور کلی،مجلات معتبر علمی به دنبال موارد زیر هستند

• امتیاز شباهت نهایی بالا
• کپی‌برداری واژه به واژه از جملات و بندهای متنی دیگر از سوی ژورنال‌ها بررسی می‌شود. اگر در متن یک نویسنده چنین چیزی یک‌بار دیده شود به او فرصتی برای اصلاح می‌دهند اما وجود چندین بخش با این ویژگی‌ها باعث می‌شود که داوران ژورنال‌ها به مقاله تحت‌داوری شک کنند. اغلب هم چنین چیزی منجر به ردشدن مقاله می‌شود. شباهت بسیار زیاد محتوا به متنی دیگر هم از سوی ژورنال‌ها به‌شدت مورد بررسی قرار می‌گیرد. اگر امتیاز شباهت نهایی فقط ۵ درصد باشد اما نمونه و مقاله‌ای بسیار شبیه به اثر از سوی نرم‌افزار پیدا شود که شباهتی ۴درصدی میان آن و مقاله وجود دارد، بررسی‌های بسیار سخت‌گیرانه‌تری درباره اثر صورت خواهد گرفت.
• تشابه ۱ تا ۵ درصدی میان یک مقاله و آثار دیگر چندان مشکل‌زا نیست. اما اگر در جای‌جای یک مقاله شباهات این‌چنینی پیدا شود دیگر قابل‌قبول نخواهد بود. برای مثال، وجود شباهت میان بخش‌های مختلف اثر از جمله مقدمه، روش‌ تحقیق و حتی بخش بحث با مقالات دیگر، قابل‌اغماض نیست.

اگر متن شبیه مقاله‌ای از همان نویسنده باشد، تکلیف چیست؟

اگر مقاله‌ای از سوی نویسنده‌ای نوشته شود و در آن ردپایی از مقالات قبلی خودش وجود داشته باشد، باز هم با یکی از مصادیق سرقت ادبی روبه‌رو خواهیم بود.

تغییردادن یک متن برای عاری‌کردن آن از شباهت با هر متن دیگری (حتی متن‌های قبلی نوشته‌شده از سوی خودتان) برای رهایی از اتهام سرقت ادبی ضروری است.

روی بخش روش تحقیق توجه و دقت زیادی به خرج بدهید. چون احتمال شبیه‌شدن آن به آثار قبلی خودتان زیاد است. یکی از روش‌های خلاصی از اتهام سرقت ادبی برای این بخش از مقاله، استناددهی به دستاوردهای قبلی خودتان است. با ذکر مرجع و استناددهی دیگر شبهه سرقت به وجود نمی‌آید. بعد از استناددهی با قیدکردن تفاوت‌های دو مقاله‌تان از مظان اتهام رها می‌شوید.